do you live in a movie?

there are emotions around us that live only one year and we decide to call some of those "Love" ...

- to escape loneliness.

- The one movie with two brilliant actors.

The Future

do you remember that when I told you I sometimes exaggerate in my description of feelings? I miss you now without exaggeration and the tragic part is that I can't even tell you this. you know ....

the only thing I ask you is that ... remember these times.

رفتنم دست خودم نیس

جای زخمی رو تنم نیس
دست و پامو سفت بستن

گره‌ای به کفنم نیس

من ستمدیده‌ی جنگم ،

بی‌کسی‌هامو زمین دید
میشه اسکندرو بازم ،

تو چشای استالین دید

جاده‌های مه گرفته ،

شهرمو ازم گرفته
دلم از تموم دنیا ،

دلم از خودم گرفته

پدرام پاریزی

is over

خب خیلی وقته رفاقت من و سینا چون رفتن تهران فقط مجازی شده بود و امشب بعد از حرف صادقانه ای که زد منم تصمیم گرفتم به این ارتباط نصفه نیمه پایان بدم. داشتم به این فکر میکردم که خوب شد وقتی مهر رفتم تهران اصلا بهش نگفتم که با هم حرفی بزنیم قدمی بزنیم. به هر حال آدما میان و میرن جای ما پر میشه؛ اوکی قبول دارم فقط نمیدونم چرا ناراحتم!

ولی فهمیدم من خیلیم آدم با درکی نیستم؛ شاید شکست عاطفی رو تجربه میکنه و حالش بده. اما خب سینا همیشه اطرافش شلوغ بوده؛ یه آدم سازگار با همه چی. کسی که از هر کسی اون بخشی که باهاش حال میکنه رو نگه میداره. شاید همه دوستی ها اینطوریه؟ شاید چیزی که من انتظار دارم احمقانه است؛ انتظار داشتن یه رفاقت شبیه حسین صفا و چاوشی! ... خیلی احمقم. همچین امکانی برای من سوخته. نکنه ترس از طرد شدنه که اینقدر منو مهربون کرده؟ منو اینقدر در قبال رفتارام مسئول کرده؟ این مهربونی که میگن واقعیه؟ دارم فکر میکنم دارم فکر میکنم دارم فکر میکنم ... احساس میکنم همه زندگیم با یه ذره بین دنبال دوست هم فکر بودم. احساس میکنم تلاشم غمگین بودهِ و هست.

من ناگهانی کنار نمیرم کم کم گم میشم که اینطور بنظر بیاد منقضی شدم. نهایت در طول یک ماه آینده. همونطور که سعید حذف شد.

 

دریافت

خوبه بدونیم

که پدوفیلی یا بچه بازی شایع ترین و بدترین نوع پارافیلیاست (انحرافات جنسی) شاید با دونستنش از این به بعد با مراقبت بیشتری بچه ها رو ول بدید دست بقیه؛ نه اینکه به همه بدبین باشید فقط با مراقبت بیشتر و آگاهی به اینکه چیز نادری نیست. چون بخاطر اینکه معمولا این ماجراها مخفی میمونه همه فکر میکنن که یک چیز نادره در حالی که تحقیق ها همچین چیزی نمیگه.

i am not that brave

احساس میکنم من انقدر شجاع نیستم که بیام جلو و عشقم رو بیان کنم. شاید چون ترسو هستم؛ ترس از از دست دادن یک حالت فریز شده! هیچی جور نیست، این وسواس ... و روش من؟! ادامه دادن به شرایط برزخیه!

there was a moment when I thought that I didn't even want to stay alive. actually, There were lots of moments where I was sure. I fall deeper and deeper into myself without even her knowing and keep all of my pain and anxiety inside, and never tell anyone anything. sometimes I think there's no place in the world that would make me feel secure. you have my word, I know it better than you that I Sometimes exaggerate in my descriptions so if you want to get worried, don't.

عزیزم

هواتو کردمو بارون گرفتم
خیال کردم که با تو جون گرفتم
خیال کردم ولی طاعون گرفتم
هزارتا درد بی درمون گرفتم

#پدرام‌پاریزی

تا چی پیش بیاد

چرا هیچی نمیگید؟ هیچی نمینویسید؟منم خیلی حرفها دارم ولی همین که میام بنویسم یا با کسی حرف بزنم یه مکث میکنم و میبینم هیچ حرفی ندارم! کاش میشد وقتی مُردیم خودکار یه پست اینجا بزنن که مُردیم؛ این از دغدغه های مهم منه و این عذاب مرور خاطره ها رو دوست دارم و دیدن گذر عمر از همه چیز ناراحت کننده تره؛ چه ذوق هایی که از ما کنده نشد. خب بله البته که طبیعیه بزرگ شدیم و الان خیلی غریزی تر رفتار می کنیم ولی من دلم تنگ همه ی اون به بطالت گذشتنهای سه ماهه تابستونه، اون هیچی نداشتن و فیفا بازی کردن، کُت نداشتن، کفش نداشتن ... دوست ندارم شنبه دوباره شما رو ببینم. من دلم تنگ تنهاییمه، دلم تنگ تاریخ خوندن زیر بارون رو چارتا موزاییکِ حیاطه. همیشه اینطوری بوده من دوست کسایی میشم که هیچ دوستی ندارن و این روزا همه یه کتگوریِ بلندی از دوست ها دارن: یکی مختص خرید، یکی برای حل تمرین، یکی برای کافه رفتن، یکی برای بغل کردن، یکی برای بوس، یکی برای .... همه چی نصفه نیمه اس.

کرگدن های بی شاخم

میدونی واقعا برای خودمم غیر ممکن بنظر میاد یه روز گیتار الکتریک بزنم. دلیلش رو نمیدونم ... با وجود علاقه ی زیاد احساس میکنم حوصله چیزی رو ندارم تا اینقدر بتونم بهش بپردازم. دارم یکی یکی حس هام رو گم میکنم شبیه ستاره هایی که تو تاریکیِ آسمونا گم میشن. انگار کسی هستم که منتظره یه بیماری لاعلاج از پا بندازدش!

میخوام فقط به اطرافم نگاه کنم به این فاصله و ببینم که تا تو به آسمونا ریسه بستن، شاید که نم بارون بگیره تا که با خودش بشوره رد گریه‌ی کرگدن‌های بی‌شاخو، که ببره غمگینیِ غصه ها رو  ... نه، خوش خیالیه ... نمیتونه ... بارونم این روزا دیگه ناتوان شده!

دریافت

در آفریقا، هر ١١ساعت، یک کرگدن به خاطر شاخش، آسیب دیده یا کشته می‌شود: تنها دشمن کرگدن‌‌‌ها، انسان‌ها‌ هستند! شکارچیان کرگدن، آنها را شکار می‌کنند و شاخ‌شان را به قیمت بسیار زیادی (حتی بالاتر از قیمت طلا) در بازار سیاه می‌فروشند! بعضی از فروشنده‌های سودجوی شاخ کرگدن به دروغ ادعا می‌کنند که عضو این حیوان، خاصیت درمانی دارد و با این حیله در میان بازار کشورهای آسیایی، پول زیادی به جیب می‌زنند.

نگاه از بیرون

خیلی وقتا پیش میاد به یکی میگیم این حرکاتت اشتباست؛ دیگه این کارو نکن. بعد اونم با حالت عصبانیتی بهت میگه تو خودت اگه آدم بودی فلان کارو نمیکردی یا فلان اخلاقتو درست میکردی ... آخه عزیز من کار اشتباه من که دلیل کار اشتباه تو نمیشه. بحثم اینه این گارد گرفتن سریع در مقابل هر انتقادی ما رو هر لحظه به یه آدم دم دستی تر تبدیل میکنه.

بخند ببینم

ببخشیدا ولی وقتی جلو من میخندین

همیشه این خطر وجود داره بهت بگم: توش باشه بخندی!

+ بخاطر جنبه فانش البته =))