انکار همه ی عمر
چهارشنبه, ۲۲ آبان
محیط دانشکده آدمو از خودش دور میکنه: این اعصابمو خورد میکنه!
شاید اینم یه بهونه باشه. اون حالتی رو دارم که دست و دلم برای انجامش نمیره انگار این بیهودگی رو دوست دارم و با این کارای روزمره کنار اومدم اما هنوزم یه صدای درونم میگه که میشه این جبر رخوت انگیزو کنار زد وقتی حتی همه ی این عمرو میشه انکار کرد. حالا سعی میکنم اینو ببینم که اینروزا بیشتر میبخشم، بیشتر درک میکنم و ساده تصمیم میگیرم.
