احمقانه امیدوار

آخه تو چه میدونی یه موقع هایی با کفش بوکس میرفته مدرسه!

تو چه میدونی از صدبار خراب کردن و دوباره درست کردن

تو جه میدونی از هر لحظه مطمئن نبودن

از اینکه بارها فقط بخوای همه چیز تموم بشه 

اَه چه حال و هوای تلخی، چه تجربه های تازه اما پررنجی، زندگی چه چیزها که برایمان رو نکرد. اما خبر خوب این است که هنوز زنده ایم و احمقانه امیدوار ... . احمقانه تر آنکه من گاهی سرشار از زندگی می شوم احساس میکنم راه را درست میروم و این خوشحالم میکند باعث می شود دوام بیاورم در هر لحظه اش!