نوشتم: خون بها

زبونم یه کوچه‌ی بی خونه
با درختای همه سوخته
گوش‌هایی که طعم خونه
چشمایی که قاب غروبه

تو سرت یه چلچراغه
کنار شبای تارم
چشماتم که آسمونه
بالای باغ خیالم

ریه هام هر نفس پر دوده
میله‌هاش همه فرسوده
این نفسها نشونم میده
امروزم خونبهای دیروزه