@رویاهای ناصادق // رمزدار

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

شاید روزهای خوبی در راهه!

شاید وقتی دور و برمون شلوغ نباشه

بتونیم "با خویشتن نشستن" رو تجربه کنیم

شاید وقتی "در خویشتن نشستیم"

بتونیم بفهمیم واقعا چی میخوایم

شاید وقتی فهمیدیم واقعا چی میخوایم

بتونیم بعد سالها یه روز خوب رو تجربه کنیم ;)

//Have a hope...

وقتشه

شاید وقتی نقابهامون رو برداریم دیگه دور و برمون اونقدارم شلوغ نباشه:

// take off your mask!

سقوط

میگه صعودی در کار نیست، همش یه سقوطه: یه سقوط ممتد

یک ناظر منفعل

این مدت که فقط یه ناظر منفعل بودم مثل خدا، فهمیدم زیادی قرن بیست یکمی هستی. قرنی که توش کارای بشر خیلی قابل درک نیست. بنظر خیلی وقته دنبال یه شادی میگردی: یه شادی بی انتها، پُر از احوالات تکراری، پرُ از عکسهای سلفی با ژست های نمایشی، پُر از بقیه، پُر از قمارای دو سر باخت. میدونی بنظرم وارد بازی قرن شدی. باید یه فکری کرد.

بهار این سالهای تکراری

من ازت دوری میکنم و تو از چشمم میفتی داخل چاهی که به یه دنیای مجازی راه داره یه جا آروم میشینی به تماشا. با خودت میگی: این دیوونه هنوزم به آینده ی بهار این سالهای تکراریش امیدواره با اینکه بین دریایی از متغییرهایی که همیشه میگفت ازشون بیزاره داره خفه میشه.

میگم بین خودمون باشه من صداشو میشنوم اون اینو نمیدونه: بهتر، اینطوری واقعی تر میشه. با خودم میگم: آخر چاه این سالای تکراری به آسمون راه داره کاش میشد بهت توضیحش داد که این تئاتری که داری میبینی هیچیش واقعی نیست نویسنده اش هروئینی بوده. پاشو از رو صندلیت پاشو که تا آسمون خیلی راهه

آخرین کوپن نجات

برای خیلیامون این وبلاگ شده تنها نقطه ی امن دنیا یه نقطه امن لا به لای زندگیمون: مثه آخرین فرصت برای وارد کردن یه رمز درست ورود بعد چند بار اشتباه زدن، برای خلاصی از دست جنب و جوشهای بیخود، جنگای داخلی، سقوطای بی مرگ، خنده های زورکیِ حال بهم زن و تنها راه نجات از دست سکوتی که هر لحظه تو کل بدنت پخش میشه

- پیدا شدن یه دوست جدیدو میشه به فال نیک گرفت

- یه زمانهایی رو هم باید به یادآوری آینده اختصاص داد

- بیشتر مواقع ترجیح میدیم به جای پله از مسیر مخصوص معلولا استفاده کنیم، چرا؟