بایــد ادامــه داد

به احترام همه ی اون لحظه هایی که دنیا برات نخ نما شد،

به احترام همه ی شروع هایی که یه قدم دیگه به آخر خط نزدیکترت کرد،

به احترام همه ی امکانهایی که تا ابد ازت سلب شد،
و به احترام تک نگاهی که تا مغز استخوانت نفوذ کرد...

بایــــــــــــــــــــــد ادامــــــــــــــــــــــــه داد

باید دنبال حال خوب بود
از نوع خاصش، از نوع خودت و بدونیم که "طبیعت معطل ما نمی مونه"

جداً

بچه ای را دید که به جای خندیدن زمان را غلط میدانست.

از اولین ها

یادم نمیاد روزیو که به اندازه امروز خواسته باشم حرف بزنم شبیه حس داشتن یه انرژی کاذب. امروز لا به لای کارامون کم فرصت شد حرف بزنیم از طرفی اولین باریم شد که از خودمون گفتیم: قبوله که آدما آشغالن و در نتیجه جامعه غیر قابل تحمل، ولی قبول کن مام جزی ازش هستیم و ختما میدونیم که آدما یاد میگیرن حتی آشغال بودنو. آخر این حرفای نسبتا عجیب با خودم میگم یه جاهایش شبیه دیالوگ گفتن شدا کاش طولانی تر بود نکته های مثبت و منفی ای داشت، مثبتاش بیشتر. میدونم داریم خیلی کند پیش میریم این خوبه و آخرشم معلوم نیست.

- روزا چقدر طولانی شدن و این یعنی عذاب بیشتر. شبا بهم این حسو میده که انگار من فقط توی دنیام.

- این موسیقی متن زیبا رو از سریال Game of thrones بشنوید: دریافت

بعضی چیزها

دیدین که بعضی چیزها هستن تو زندگی ماله تو میشن بدون اینکه حتی خودت بخوای!

پنج ماه شد

مثل اینکه این سرفه ها قصد خوب شدن ندارن.

لایف استایل

- احساس میکنم چند وقته کرخت و بی حس شدم. ولی خوبه که هنوزم با شنیدن یه موزیک خاص، با دیدن یه عکس از یه لحظه کمیاب یا با خوندن یه شعر از حسین صفا میتونم ذوقی رو حس کنم که با رگام تو کل بدنم پخش میشه. راستی درسته که وقتی بی حس میشیم زندگی راحت تر میشه؟ نمیدونم.

- دوستم دیشب پیام داده نوشته: "روزت مبارک" با خودم میگم بسم الله، مگه روز چیه؟ تقویمو نگاه میکنم چیزی ننوشته ازش پرسیدم مگه روز چیه؟ نوشت "12 می روز جهانی پرستار میباشد، ک*مغز" با خودم گفتم: بابا این دیگه کیه (!) و نوشتم: آهااا حال داریناا.
- مثلا اگه صبح قرار باشه برم دوتا نانِ بربریِ داغ بگیرم تو مسیر برگشت تا رسیدن به در خونه ناگهان بَدل شده به یه دونه نان بربری داغ. اینجا دیگه بحث لایف استایل و این سوسول بازیا نیست بنظرم شوما فقط باید کار خدا رو تماشا کنی.

+ نشست نقد و بررسی برنامه عصر جدید با حضور علیخانی و بشیر حسینی در دانشگاه تهران برگزار شد. در این نشست دانشجویی که با لحنی انتقادی سخن می‌گفت به بخشی از صحبت‌های بشیر حسینی اشاره کرد [که گفته بود دانشجویان دانشگاه تهران اخمالو هستند] و گفت: گفتید اخمالو هستیم بله چرا نباشیم؟ وقتی در یک برنامه تلویزیونی مثل عصر جدید از خانواده شهدا استفاده ابزاری می‌شود تا پوششی برای رویکرد غربی برنامه باشد چرا اخمالو نباشیم؟ وقتی زن‌ها یا حضور ندارند و یا وقتی حضور دارند از آنها سوالاتی از این قبیل می‌شود که همسرت چه می‌گوید اگر غذا درست نکنی؟ معلوم است که عصبانی می‌شویم.

تمام آن فرصتها که سوخت

حالا دیگر از تمام آن فرصتـــــ ها که به هم وعده داده بودیم جنازه ای سوخته به جا مانده: در انتظار وزش نسیمی سرد.

- به یاد تمام آن کافه رفتنها، بغل کردنها و بوسه های خیالی و به یاد دیدار معمولی همین یکشنبه آینده!

واکنش

لازم نیست به همه ی اتفاقای دنیای اطرافمون و چه بسا غیر اطرافمون واکنش نشون بدیم. خیلی وقتا اگه میدونی فعلا کاری از دستت برنمیاد باید ساده از کنارشون بگذری ولی فراموش کردن، نه!

// گفته بودم بی تو میمیرم ولی انگار نه ...

انجمن مردگان

بیشتر کارای مقاله ام انجام شده از تقریبا اواسطش دونفری انجامش دادیم هفته بعد (!) احتمالا با هم بریم سی تا پرسشنامه آخر رو جم و جور کنیم. امروز فهمیدم اونم زمانِ حالاشو دوس نداره. واقعا چه خبره تو این خراب شده شاید همه ی اینا یه توهم باشه اینکه هر روز آدمایی رو ببینی که به نوعی هنرمندن: مینویسن، شعر میگن، عکاسی میکنن، طراحی میکنن، ساز میزنن ولی همشون اومدن اینجا که فراموش کنن، که بیخیالش بشن. یه دختره هست که عاشق نویسندگیه من نوشته هاشو ندیدم ولی تعریفشو شنیدم با همه ی اینا این آدم هر روز دنبال کتابای روانشناسی میگرده که حالشو خوب کنه میتونم بفهمم که موقع راه رفتن داره خودشو حمل میکنه، اصطکاک رو میشه حس کرد. بیخیال بذار بگذریم باید در به در دنبال یه روزنه امیدبخش گشت چون منم شنیدم که میگن:

شروعی که دوسش داری بهتر از پایانیه که دوسش نداری.

 

فیلم زندگی

دوست دارم به زندگیم مثل یک فیلم نگاه کنم: فیلمی که همیشه حواسم به موسیقی متنش هست.

 

- این درسته که: "عشق مهمه و احترام از اون مهمتر"